Patron

 kmdr ppor. Jan Grudziński      
Urodził się w 1907 roku w Kijowie, gdzie następnie uczęszczał do gimnazjum.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, pod koniec 1918 roku przeniósł się do Lwowa, a w 1921 roku wstąpił do Korpusu Kadetów.

Od 1925 do 1928 roku był podchorążym w toruńskiej Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej. W połowie 1928 roku ukończył tę szkołę otrzymując promocję oficerską oraz stopień podporucznika marynarki.

Początkowo pływał na okrętach nawodnych, będąc między innymi zastępcą dowódcy na torpdowcu ORP Podhalanin i okręcie minowym ORP Smok. Dowodził torpedowcem ORP Kujawiak. Następnie ukończył kurs podwodnego pływania we Francji i kurs broni podwodnej w Polsce.

Awanse na kolejne stopnie otrzymał, do stopnia porucznika marynarki w 1932, a kapitanem marynarki został w 1937. Po ukończonych szkoleniach rozpoczął służbę na okrętach podwodnych. W październiku 1938 roku wyznaczono go na stanowisko zastępcy dowódcy ORP Sęp, a niedługo przed II Wojną Światową, na początku lipca 1939 roku przeniesiono go na ORP Orzeł.

Podczas Kampanii Wrześniowej, gdy ORP Orzeł przebywał na morzu, w związku ze skomplikowaniem się sytuacji na okręcie, objął nim dowodzenie po komandorze podporuczniki Henryku Kłoczkowskim, którgo zmuszony był wysadzić na ląd.

W tym celu wpłynął 14 września "Orłem" do estońskiego Talina, gdzie nstępnego dnia okręt został bezprawnie internowany. Dowódca był jednym z inicjatorów próby ucieczki, która powiodła się 17 września i ORP Orzeł wypłynął na pełne morze. Wtedy podął decyzję o kontynuowaniu walki na Bałtyku, a po wyczerpaniu możliwości działań postanowił przejść przez cieśniny duńskie do Wielkiej Brytanii. 7 października ORP Orzeł rozpoczął swój rejs do Anglii, który zakończył się dokładnie po tygodniu. W Wielkiej Brytanii kapitan Grudziński nadal dowodził Orłem, którym po wykonaniu niezbędnych napraw od grudnia 1939 roku regularnie wypływał na patrole bojowe na Morze Północne. Podczas tych rejsów, w 1940 roku zatopił dwie niemieckie jednostki pływające, duży statek transportowy i trałowiec.

23 maja 1940 rokuORP Orzeł wypłynął, jak się potem okazało w swój ostatni rejs, podczas którego miał patrolować okolice Hegolandu. Od tego czasu stracono z okrętem jakikolwiek kontakt. Zatonął prawdopodobnie 25 maja na Morzu Północnym, w rejonie cieśniny Skagerrak. Okręt uznano za stracony po tym, jak w wyznaczony dzień powrotu 8 czerwca, nie pojawił się. Kapitan Grudziński zginął wtedy wraz z całą swoją załogą. Wraku okrętu dotychczas nie znaleziono.

Za bohaterstwo wykazane podczas dowodzenia ORP Orzeł kapitan marynarki jan Grudziński został pośmiertnie awansowany do stopnia komandora podporucznika i odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari. Wcześniej nadano mu także Srebrny Krzyż tego orderu i inne cenne odznaczenia.

Był jedynym w historii oficerem morskim, któremu Order Wojenny Virtuti Militari nadano dwukrotnie.